سلام به همه دوستان با مطالب جدید اومدن که چند دقیقه ای و باهم باشیبم و به اطلاعاتتون بیشتر اضافه کنیم

ATPچیست؟

آدنوزین تری فسفات یا (ATP)، نوکلئوتیدی است که در سلولها به عنوان حامل انرژی بکار می‌رود. آدنوزین فسفات که ترکیب شیمیایی خاصی است، در تمام جانداران برای تبدیل انرژی به کار می‌رود. آدنوزین تری فسفات با انتقال انرژی خود به مولکولهای دیگر، گروه انتهایی فسفات خود را از دست داده و به آدنوزین دی فسفات (A.D.P) تبدیل می‌شود یا اینکه با از دست دادن دو گروه فسفات (PP۱)، به آدنوزین مونو فسفات (آ.م.پ) تغییر می‌یابد، که این فراورده‌ها نیز مجدا می‌توانند با کسب فسفات به آ.ت.پ تبدیل شوند.

ATP سلول های عضلانی انرژی شیمیایی را به انرژی مکانیکی تبدیل می کنند 

ATPمنبع تامین انرژی  برای این تبدیل است. ذخیره ATP در عضله اسکلتی کم است اگر دوباره تامین نشود تنها قادر به پوشش دادن تعداد کمی از انقباضات عضلانی می باشد. اما باید دانست ، طبق آنچه که در زیر گفته خواهد شد ، ذخیره ATP مورد نیاز عضله به طور پیوسته بازسازی می شود ، به طوری که حتی هنگامی که عضله خسته میشود ، ذخایر ATP فقط مقدار اندکی کاهش یافته است.

کراتین فسفات:

سلول های عضلانی دارای کراتین فسفات هستند که برای تبدیل ADP به ATP مورد استفاده قرار می گیرد و بنابراین ذخایر ATP را طی انقباض بازسازی می کند. ذخیره  کراتین فسفات ، به ویژه در طی فعالیت شدید ، منابع انرژی سریعی برای بازسازی پشتوانه ATP در عضله اسکلتی است.آنزیم کراتین فسفوکیناز(CPK) این واکنش را کاتالیز می کند:

(ADP + cratinin phosphate =    ATP +cratine)

اگرچه بخش اعظم این آنزیم در داخل میو پلاسم است، مقدار کمی از آن روی فیلامان ضخیم (نزدیک به خط M ) قرار گرفته است. CPK  قرار گرفته روی فیلامان ضخیم در سنتز مجدد ATP در طول انقباض عضلانی در نزدیکی سر فعال میوزین شرکت می‌کند.

 اما باید دانست تولید این ذخیره فسفاتی فقط ۵ برابر مقدار ذخیره ATP است و نمی‌تواند.

دوره های طولانی مدت (کمتر از یک دقیقه برای عضله که در فعالیت بیشینه خود قرار دارد) انقباض را پشتیبانی کند. خستگی عضله اسکلتی در اثر فعالیت های سنگین با تخلیه ذخایر کراتین فسفات همراه است. از آنجایی که واکنش نشان داده شده در بالا برگشت پذیر است سلول عضلانی طی مرحله بهبود خستگی ، ذخیره کراتین فسفات را به واسطه مصرف ATP تولید شده از طریق فسفریلاسیون اکسیداتیو بازسازی می کند.

نقش کربوهیدرات ها در تولید:

سلول های عضلانی محتوا گلیکوژن ذخیره ای است که می تواند در طی انقباض عضلانی متابولیزه شده تا گلوکز لازم برای فسفریلاسیون اکسیداتیو گلیکولیز را تأمین کند که هر دوی آنها برای بازسازی ذخیره ‏ ATP ،  ATP تولید خواهند کرد علاوه بر این سلول های عضلانی می توانند گلوکز را از خون هم برداشت کنند که این روند به وسیله انسولین تحریک میشود. آنزیم سیتوزولی فسفریلاز ، گلوکز-1 ، فسفات را از ذخایر گلیکوژن آزاد می کند ، سپس به وسیله ترکیبی از گلیکولیز( در سیتوزل) و فسفریلاسیون اکسیداتیو (در میتوکندری) متابولیزه شده و مقادیر 37 مول ATP به ازای هر مولکول گلوکز-1  فسفات حاصل می شود.

از گلوکز خون تنها 36 مول ATP حاصل می شود ، زیرا یک مول ATP برای فسفریلاسیون گلوکز در آغاز گلیکولیز مصرف می شود ، اما باید دانست ، تولید ATP به پشتوانه کافی اکسیژن وابسته است.در مقابل ، در شرایط بی هوازی ، از متابولیسم گلیکوژن و گلوکز به ترتیب ، 3 و 2 مول ATP به ازای هر مولکول گلوکز -1 فسفات یا گلوکز (همراه با 2مول لاکات)به دست می آید.طبق آنچه در زیر خواهیم گفت ، خستگی عضله در طول فعالیت های طولانی مدت با کاهش ذخایر گلیکوژن عضله همراه می باشد.